Avontuur in de sneeuw
Het is een koude winterochtend, maar Juna staat al vroeg naast haar bed. Het is vakantie en samen met haar lieve hond wil ze een lange tocht door het bos gaan maken. "Kom, Barky!" roept ze. "Ouwe krachtpatser, ga jij mijn slee weer trekken?" Ze aait haar trouwe viervoeter, die vrolijk kwispelend laat blijken dat hij helemaal in is voor een sportief uitje.
Moeiteloos rent het oude dier, tussen de bomen door, de besneeuwde heuvels op en af. Juna moedigt hem vanaf de slee joelend aan, tot Barky ineens stopt met rennen. Hij steekt zijn snuit in de sneeuw en snuffelt. Natuurlijk, hij moet een plasje doen, denkt Juna, maar in plaats daarvan wordt ze met slee en al dwars door een aantal laag hangende dennentakken heen getrokken. "Stop, Barky, laat dat!" roept ze, maar dan ziet ze naast een omgevallen boom een oude vrouw liggen. Ze heeft een dikke jas en handschoenen aan, een wollen muts ligt naast haar in de sneeuw. Haar adem vormt met tussenpozen kleine wolkjes, die in de ijzige lucht opstijgen.
"Goed gevonden, Barky!", zegt Juna nu. “En hoe is het met u, mevrouw?" De dame antwoordt niet. Ze reageert zelfs nergens op en dat maakt Juna __1__ . Voorzichtig tilt ze de vrouw op haar slee. De muts zet ze op haar hoofd. "Naar huis, Barky, snel!" commandeert ze haar hond.
Gelukkig zit Barky, ondanks zijn hoge leeftijd, nog vol energie. Juna kan hem __2__bijhouden. In het dorp brengt Juna’s vader de dame naar het ziekenhuis. Ze blijkt onderkoeld te zijn geraakt, maar knapt gelukkig snel op. Ze is Juna en Barky heel dankbaar voor hun optreden.
Het is een koude winterochtend, maar Juna staat al vroeg naast haar bed. Het is vakantie en samen met haar lieve hond wil ze een lange tocht door het bos gaan maken. "Kom, Barky!" roept ze. "Ouwe krachtpatser, ga jij mijn slee weer trekken?" Ze aait haar trouwe viervoeter, die vrolijk kwispelend laat blijken dat hij helemaal in is voor een sportief uitje.
Moeiteloos rent het oude dier, tussen de bomen door, de besneeuwde heuvels op en af. Juna moedigt hem vanaf de slee joelend aan, tot Barky ineens stopt met rennen. Hij steekt zijn snuit in de sneeuw en snuffelt. Natuurlijk, hij moet een plasje doen, denkt Juna, maar in plaats daarvan wordt ze met slee en al dwars door een aantal laag hangende dennentakken heen getrokken. "Stop, Barky, laat dat!" roept ze, maar dan ziet ze naast een omgevallen boom een oude vrouw liggen. Ze heeft een dikke jas en handschoenen aan, een wollen muts ligt naast haar in de sneeuw. Haar adem vormt met tussenpozen kleine wolkjes, die in de ijzige lucht opstijgen.
"Goed gevonden, Barky!", zegt Juna nu. “En hoe is het met u, mevrouw?" De dame antwoordt niet. Ze reageert zelfs nergens op en dat maakt Juna __1__ . Voorzichtig tilt ze de vrouw op haar slee. De muts zet ze op haar hoofd. "Naar huis, Barky, snel!" commandeert ze haar hond.
Gelukkig zit Barky, ondanks zijn hoge leeftijd, nog vol energie. Juna kan hem __2__bijhouden. In het dorp brengt Juna’s vader de dame naar het ziekenhuis. Ze blijkt onderkoeld te zijn geraakt, maar knapt gelukkig snel op. Ze is Juna en Barky heel dankbaar voor hun optreden.